Öylesine bir Rakı yazısı

Rakı içmek başka bir şeydir. Bir şölen gibidir. Bilinçtir. Bilinci hiç kaybetmemektir. Kendini daha bir disipline edebilmek, saygına daha bir dikkat etmek, sevgine daha bir coşku katmak, dünya görüşünü at gözlüğünden kurtarmak demektir. Meyhaneden çıkınca , direksiyona geçmemeyi bilmek ,eğer varsa, sağlamı evde bırakmak demektir.

İnsana saygı demektir. Çoğu insan, yaşama dair duruşunda, bir rakı sofrasının sohbetinin tadını, çoğu kez, başka yerde bulamamıştır. Oradaki eğitimi de… Uzayıp giden gecede, masadaki meze, esen rüzgar, bir vapurun çığlığı, yanındaki dostlar, bir dostun dilinden dökülen mısralar, sohbetin coşkusu ve keyfi, şu hicaz şarkı, çiçekçi kızın yüzündeki çaresizlik, “buzlu bademci”nin kurnazlığı, Despina’nın yaşam öyküsü ; kişiyi eğiten, yücelten, duruşunu sağlamlaştıran hayat bağları olmuştur.

Bütün bu düşüncelerle sofraya oturduğunda; önce minik bir yudum alacaksın.Dilinle,bir yudum rakıyı, ağzının her noktasına ulaştırıp, damağında da gezdirdikten sonra; dilinin altına saklayacaksın. Sonra, derin bir nefes alıp minik yudumu yutacaksın. Koklamadan olmaz; koklayacaksın…. Göreceksin…. Normal ısıdaki rakıya buz atmak olmaz. Soğukça rakıya attığın bir parça buzun çözülmesini seyredeceksin. Büyük keyiftir. Bir yerlere alır,götürür insanı. Biraz beyaz peynir şart, mezeler; gerekli. Mezeci ruhunu katmış mı,katmamış mı; bakacaksın..
Katmamışsa sorumlusu; meyhaneci. Atacaksın fırçanı. Ama o anda değil; bir dahaki gelişinde.. Meyhaneci seni anlar,kızmaz….

Rakı bardağı gece boyu değişmez.. Kirlense de değişmez.. Aslında kirlenmez ya.. Neyse..
Bütün gecenin tek tanığı odur.. Dolar, boşalır..Rakı dünyada çift bardakla içiken tek içkidir.Ruh ve beden gibi yanyana durup, birbirinin derdini dinlermişcesine, aldırmaz, gururlu ve bencil.

Rakı içmek yarış değildir.. Bazen bir tek.. Bazen bir şişe.. Zorlama olmaz.. Sofrada tartışma,iddia hiç olmaz. Sohbet vardır, paylaşım vardır..
Gülmek vardır..
Keyif vardır..
Sohbetin derinliklerinde, huzur dolar içine..

Şair Kubilay Görtuna